پوسیدگی ریشه و طوقه گندم
پوسیدگی ریشه و طوقه گندم سبب خسارت فراوانی می شود. لذا باید با استفاده از راهکارهای اصولی به کنترل و مقابله با بیماری اقدام نمود.
این بیماری در کشورهایی نظیر چین، آرژانتین، جنوب برزیل و اروپای غربی رؤیت شده است. در کشور ایران در استان هایی مانند تهران، اردبیل، اصفهان، مرکزی، همدان، چهارمحال و بختیاری، کهگیلویه و بویراحمد و ... شاهد این بیماری در مزارع گندم بوده ایم.
نشانه های بیماری
پوسیدگی ریشه و طوقه گندم با نشانه های مختلفی نمایان می شود. در محل طوقه و بخش پایه ساقه گیاه، این بیماری به صورت قهوه ای تیره تا سیاه نمایان می شود. چنانچه گیاه آلوده از خاک درآورده شود، به آسانی از بخش طوقه جدا می شود. سفید شدن خوشه پیش از رسیدن گیاه، ممکن است نشانه ای از ابتلا به این بیماری باشد.
نشانه این بیماری که عمدتاً همراه با پوسیدگی طوقه و ریشه، نابودی گیاهچه و تغییر رنگ بافت پای ساقه و گره ظاهر می شود، در اغلب مواقع با قارچ هایی مثل Pythium spp. و Gaeumannomyces graminis var. tritici ظاهر می شود. تشخیص عامل بیماری در مزرعه بسیار سخت می باشد و به تست های آزمایشگاهی نیاز می باشد.
زیست شناسی
پوسیدگی ریشه و طوقه گندم ممکن است به خساراتی با شدت متفاوت، منجر شود. بافت های ریشه از طریق کنیدی ها یا میسلیوم موجود در بقایای گیاهی مبتلا به این بیماری می شوند. چیزی که به گسترش این بیماری کمک می کند، گرما و خاک های خشک در وضعیت استرس آبی گیاه می باشد. این بیماری ممکن است غلات مختلفی را هدف قرار دهد. مهمترین میزبان این بیماری علف های هرز گرامینه و ذرت و برنج می باشند.
برآورد میزان خطر بیماری پوسیدگی ریشه و طوقه گندم
قارچ عامل بیماری موجب کاستن از تعداد جوانه ها و اندازه خوشه ها می شود. همچنین وزن هر دانه گیاه آلوده، کاهش پیدا می کند. قارچ کش ها در حفظ گیاهچه در مقابل آلودگی بذرزاد مؤثر هستند، اما در کنترل زادمایه موجود در خاک ناتوان هستند.
بقایای گیاهی بعد از برداشت بذر و خاک، راهی برای گسترش این بیماری هستند. مقدار خسارت بوجود آمده از طریق پاتوژن ها نزدیک به 3 الی 12.5 درصد می باشد. البته در مواقعی ممکن است این میزان به اندازه 40 درصد نیز برسد.
قارچ Pythium در تمامی خاک های زراعی فراگیر می باشد و دامنه میزانی فراوانی دارد و به محصولات تناوبی و علف های هرز حمله ور می شود. شدیدترین خسارت توسط این قارچ در خاک های خنک و مرطوب و خاک های فقیر دیده می شود.
پیشگیری و مقابله با پوسیدگی ریشه و طوقه گندم
کشاورزان باید به نکاتی که در ادامه بیان می شود، با دقت توجه داشته باشند تا از ایجاد خسارت توسط این بیماری جلوگیری کنند:
- ارقام حساس به بیماری نباید در مزرعه کشت شوند.
- تناوب زراعی با گیاهان غیر گرامینه باید رعایت شود و از کشت گندم در تناوب با ذرت و برنج خودداری شود.
- ضدعفونی بذور با استفاده از سموم سیستمیک به دلیل انتقال آلودگی زیر پوسته ای در بذر گندم، اقدام مناسبی است.
- بذور آلوده و کاه و کلش آلوده نباید به دیگر نواحی مزرعه منتقل شوند.
- علف های هرز گرامینه در مزارع گندم باید کنترل شوند.
- بقایای گیاهی آلوده بعد از برداشت باید از بین روند.
- بوجاری کامل بذر و از بین بردن دانه های لاغر و چروکیده که مستعد انتقال بیماری هستند، باید در دستور کار کشاورزان قرار بگیرد.
- کنترل شیمیایی برای مقابله با پوسیدگی ریشه و طوقه گندم باید با مشاوره با متخصصان این حوزه صورت بگیرد و هرگز نباید اقدام خودسرانه ای برای سمپاشی گیاهان انجام داد. زیرا ممکن است به نتیجه بدی برای محصولات شما منجر شود.